«Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας φέρει τη σφραγίδα του Εθνάρχη, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι η Ελλάδα συνδέθηκε με την ΕΟΚ το 1961 και κατέστη πλήρες μέλος της το 1979 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τις κυβερνήσεις του.
Επίσης, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι, όταν o Εθνάρχης και η παράταξη οδηγούσαν τη χώρα στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι εκάστοτε αντιπολιτευόμενες παρατάξεις, προτού κυβερνήσουν, δήλωναν επιφυλάξεις είτε αντετίθεντο άμεσα στην Ευρώπη, όπως συνέβη και το 2015».
Τα ανωτέρω δήλωσε ο αν. Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της ΝΔ, Βουλευτής Ν. Λάρισας, κ. Χρήστος Κέλλας, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της ΝΔ, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, σε επιστημονική εκδήλωση-συζήτηση του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα «Η πορεία της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση», με ομιλητές τον Επικεφαλής Εκπρόσωπο Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Μ. Σχοινά, τον Πρόεδρο της Βουλής, κ. Ν. Βούτση, την πρώην Υπουργό, κ. Μ. Γιαννάκου, και τον Ομότιμο Καθηγητή του ΕΚΠΑ, κ. Ι. Μεταξά, προσθέτοντας:
«Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, η προοδευτική μετατόπιση και επικέντρωση όλων των κυβερνητικών πολιτικών δυνάμεων προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αποτελούν ένα απτό δείγμα του εξευρωπαϊσμού της πολιτικής ζωής και της διακυβέρνησης του τόπου.
Η αποκατάσταση και η εμβάθυνση της Δημοκρατίας, που έφερε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ανασυγκρότησαν και ανανέωσαν, αντίστοιχα, το πολιτικό σύστημα της χώρας και τη λειτουργία των κομμάτων, ενώ επιτεύχθηκε ο εκσυγχρονισμός του κράτους σε σημαντικό βαθμό. Συγχρόνως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα έλαβε εξαιρετικά σημαντικούς πόρους και υλοποιήθηκαν έργα στρατηγικής σημασίας, που συνέβαλαν στην ανάπτυξη.
Όλα αυτά, βέβαια, συντελέστηκαν, όχι μόνο γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα αναδιαρθρώθηκε αλλά, επειδή η Ένωση άλλαξε και αναβαθμίσθηκε από μία οικονομική συνεργασία, σε μία πολιτική οντότητα με υπερεθνικές εξουσίες και δική της στρατιωτική εμπλαισίωση, πλέον του ΝΑΤΟ που αποτελεί, σε κάθε περίπτωση, τον αμυντικό πυλώνα της Ευρώπης και του ευρωατλαντικού χώρου.
Σήμερα, η Ευρώπη διανύει μία περίοδο προκλήσεων, που δοκιμάζουν την ευρωπαϊκή συνοχή και τα αντανακλαστικά των εθνικών κυβερνήσεων. Δεν έχουν προσδιορισθεί με σαφήνεια και οριστικά, αντιστοίχως, τα όρια εμβάθυνσης και διεύρυνσης της Ένωσης, ούτε υπάρχει ενιαία στρατηγική για τις εξωτερικές σχέσεις.
Η Ελλάδα, ως ιστορικό μέλος της Ένωσης και του ΝΑΤΟ, καλείται να ενεργοποιήσει και να αξιοποιήσει, αντιστοίχως, όλα τα στρατηγικά μέσα και πλεονεκτήματα, που διαθέτει, συμβάλλοντας στη θετική αλληλεπίδραση μεταξύ Ευρωατλαντικών και Ευρασιατικών Δυνάμεων και τη σταθερότητα της διαπεριφέρειάς μας».
