Η υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα της επιχείρησης ΘΕΣΓΑΛΑ δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που οδηγεί επιχειρήσεις να κλείνουν. Είναι απόδειξη ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν, αποκλειστικά με κριτήριο τη μεγαλύτερη κερδοφορία και με θύματα κάθε φορά τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα τους.
Το προηγούμενο διάστημα μετά από καταγγελίες των συναδέλφων το κλαδικό συνδικάτο Λάρισας ήρθε σε επαφή με την επιχείρηση. Σε τριμερή συνάντηση που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας, η επιχείρηση δεσμεύτηκε στην καταβολή όλων των χρωστούμενων μισθών στους εργαζόμενους μέσα από διακανονισμό. Ο διακανονισμός έχει σταματήσει με ευθύνη της επιχείρησης.
Όλο αυτό το διάστημα η εργοδοσία ζητούσε από τους εργαζόμενους υπομονή, να δείξουν κατανόηση στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η επιχείρηση.
Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται για το πώς εξελίσσεται το ένα ή το άλλο επιχειρηματικό σχέδιο της εταιρίας, δεν ευθύνονται για τον οξυμένο, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων. Μήπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, που η επιχείρηση είχε υψηλή κερδοφορία, είχαν μισθούς που κάλυπταν τις πραγματικές τους ανάγκες;
Συνάδελφοι,
Είναι άμεση ανάγκη να αυξηθεί ο βαθμός οργάνωσης στον κλάδο για να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου λεηλατούν μισθούς και δικαιώματα, αξιοποιώντας όλο το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε τόσο από τη σημερινή όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο μόνο οργανωμένοι και συσπειρωμένοι σε ταξική κατεύθυνση θα μπορέσουν να ορθώσουν ανάστημα.
Σήμερα, που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζούμε όχι απλά καλύτερα αλλά διαφορετικά, δεν μπορούμε να δεχτούμε την κακοπληρωμένη εργασία και τους μισθούς χαρτζιλίκι, δεν μπορούμε να δεχτούμε να δουλεύουμε 10ωρα, δεν μπορούμε να δεχτούμε την ανασφάλεια και την εργασιακή περιπλάνηση.
Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους και τους λέμε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για στάση αναμονής .
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περιμένουν μοιρολατρικά να ανακοινώσουν πόσα και ποια δικαιώματα θα χάσουμε.
Δε μπορούμε οι εργαζόμενοι να αποδεχτούμε τη σημερινή κατάσταση, με το φόβο όσων προετοιμάζονται να μας ¨σερβίρουν¨. Να αποδεχτούμε δηλαδή όσα έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια.
Η οργάνωση του αγώνα για δουλειά με δικαιώματα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς είναι η μόνη λύση για να μπορέσουμε να ζήσουμε εμείς, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας.
Σας καλούμε να οργανωθείτε στο Συνδικάτο και όλοι μαζί, με τον αγώνα μας, να βάλουμε φρένο στην εργοδοτική αυθαιρεσία στις πολιτικές που μαυρίζουν τις ζωές μας.
Στις διεκδικήσεις να ενταχθεί και η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τους εργαζόμενους στον κλάδο των τροφίμων. Σε αυτή τη ΣΣΕ κατοχυρώνονται μισθοί και δικαιώματα.
Να υπερασπιστούμε τις θέσεις εργασίας μας, τα δεδουλευμένα, τα δικαιώματά μας
