Η σημερινή 109η επέτειος από τον ξεσηκωμό των αγροτών της Θεσσαλικής γης δεν πρέπει να έχει μόνο επετειακό χαρακτήρα. Δεν αρκεί η θύμηση και η μνημόνευση του αγώνα τους. Σήμερα είναι επιτακτικό το αίτημα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Σε αυτή τη δύσκολη εποχή πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να συνδράμουμε έτσι ώστε ο αγροτικός κόσμος να προχωρήσει κι άλλο. Το οφείλουμε στους Θεσσαλούς αγρότες που ξεσηκώθηκαν ενάντια στην αδικία στις 6 του Μάρτη του 1910. Το οφείλουμε στον Μαρίνο Αντύπα ο οποίος άφησε την πατρίδα του την Κεφαλονιά και τις σπουδές του στη Νομική σχολή Αθηνών για να έρθει στη Θεσσαλία και να αγωνιστεί για το δίκαιο των εργατών της γης. Το οφείλουμε στους νεκρούς της εξέγερσης του Κιλελέρ που, και αυτοί, όπως ο Αντύπας έδωσαν το αίμα για να έχουν οι κολίγοι μια καλύτερη θέση κάτω από τον ήλιο. 109 χρόνια μετά βρισκόμαστε εδώ για να θυμίσουμε, κυρίως στη νέα γενιά, τα πόσα οφείλει σε αυτούς που εξεγέρθηκαν ενάντια στην αδικία. Τα γεγονότα στο Κιλελέρ στις 6 Μαρτίου 1910 δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά. Ήρθαν ως φυσικό επακόλουθο των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των κολίγων και της απάνθρωπης μεταχείρισης που είχαν από τους γαιοκτήμονες. Ο σπόρος που έσπειρε ο Αντύπας είχε καρποφορήσει. Έστω κι αν χρειάστηκε αγρότες να πέσουν νεκροί διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματά τους…
Σήμερα παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε τα μηνύματα του αγώνα των αγροτών του Κιλελέρ.
