162 χρόνια μετά την 8η Μαρτίου του 1857, μετά την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών (με κεντρικά αιτήματα-μεταξύ άλλων-τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση αμοιβή με τους άνδρες και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας), η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει τις γυναίκες στην Ελλάδα, για μία ακόμη χρονιά, σε άκρως δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση.
Οι εργαζόμενες, οι ελεύθερες επαγγελματίες, οι νέες, οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας,οι μητέρες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες, Ελληνίδες και μετανάστριες ή πρόσφυγες, υφίστανται, στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους, τις δραματικές επιπτώσεις των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας από τα μνημόνια και τα υποτιθέμενα προγράμματα διάσωσης, με τον πλέον δραματικό τρόπο και με τα δικαιώματα τους να έχουν επιστρέψει ήδη αρκετές δεκαετίες πίσω.
Η τραγική υποβάθμιση του κοινωνικού Κράτους και του πλέγματος κοινωνικής προστασίας επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη γυναίκα, η οποία καλείται να σηκώνει το βάρος και των κοινωνικών υποχρεώσεων, σε βάρος της επαγγελματικής της εξέλιξης.
Οι γυναίκες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν, σε κοινωνικό, οικονομικό και εργασιακό επίπεδο, συνθήκες τραγικές μέσα από τις οποίες εδώ και 9 χρόνια (από την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων) τα δικαιώματα τους έχουν κυριολεκτικά «σφαγιαστεί».
Σήμερα και ενώ το κεφάλαιο εξαπολύει την πιο βάρβαρη επίθεση των τελευταίων ετών σε βάρος της εργατικής τάξης, η γυναίκα βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ, το ποσοστό των άνεργων γυναικών είναι στο 61,9% ενώ το αντίστοιχο των ανδρών στο 38,1%!
Όμως και το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα σε σχέση με τους άνδρες (23,7%% στις γυναίκες, 14,3% στους άνδρες), ενώ οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους.
Η περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων θίγει πρωτίστως τις γυναίκες, με νέες απολύσεις, επιπλέον μειώσεις μισθών και ακόμη πιο ελαστικά και εξοντωτικά ωράρια εργασίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, πλέον αποτελεί κανόνα ότι όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, αυτό συνεπάγεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ταυτόχρονα, την απόλυση της. Καθόλου τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η περίπτωση απόλυσης εγκύου από γνωστή βιομηχανία τροφίμων, η οποία, κατά τα άλλα, διαφημίζει πρόγραμμα κατά της υπογεννητικότητας!
Η υποβάθμιση, όμως, των εργασιακών σχέσεων και συνολικά των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι συνέπεια των γενικότερων νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για νομιμότητα απόλυσης ακόμα και εγκύου, σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων.
Στο ίδιο πλαίσιο, η γυναίκα υφίσταται στο μεγαλύτερο βαθμό την ενδοοικογενειακή βία ή τη βία στο στενό συγγενικό ή φιλικό περίγυρο, καθώς και την σεξουαλική παρενόχληση, ειδικά σε περιόδους όπως η τρέχουσα, όπου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, το φαινόμενο αυτό διογκώνεται. Τραγικά παραδείγματα από την ελληνική κοινωνία είναι τα πρόσφατα περιστατικά σε Κέρκυρα, Ρόδο και Κρήτη.
Μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα του διαρκούς αυξανόμενου κύματος προσφύγων και μεταναστών, τόσο λόγω των πολεμικών εστιών, όσο και της φτώχειας, είναι η παράλληλη, τα τελευταία χρόνια, γιγάντωση του trafficking, το οποίο αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πληγές, παγκοσμίως, με θύματα κυρίως τις γυναίκες.
Τα μνημόνια σαρώνουν όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις με τεράστιες συνέπειες ακόμη και σε σχέση με τον αριθμό του πληθυσμού της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια, 610.000 νέοι άνθρωποι, εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, ενώ για όσες νέες παρέμειναν στην Ελλάδα, η απόκτηση παιδιού με μισθούς πείνας, με την υποτιθέμενη αύξηση υποκατώτατου και κατώτατου μισθού να εξαφανίζεται από τις φορολογικές επιβαρύνσεις, φαντάζει άπιαστο όνειρο.
Οι πρόσφατες δε υποσχέσεις τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης για χορήγηση επιδομάτων σε περίπτωση γέννησης παιδιού (με εισοδηματικά κριτήρια φυσικά…), σε μία κοινωνία, που βιώνει, κατά τα άλλα, την άγρια λιτότητα, μόνο ως κοροϊδία φαντάζει.
Η Λαϊκή Ενότητα, με αφορμή την 8η Μαρτίου 2019, απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες. Οι γυναίκες διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στο Κράτος Πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Οι γυναίκες λοιπόν, σήμερα, πρέπει να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε πραγματική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία που είναι γεμάτη από κοινωνικούς αγώνες στους οποίους πρωτοστατήσαμε διαχρονικά και δηλώνουμε ότι θα σταθούμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα μας, και καταδικάζουν τόσο εμάς τις ίδιες, όσο και το μέλλον των παιδιών και των οικογενειών μας.
