Στη δύσκολη , σημερινή εποχή όπου αμφισβητούνται οι αξίες και οι αρχές, η λειτουργία των θεσμών, η ίδια η δημοκρατία μπορούμε να αποδείξουμε ότι η πολιτική μπορεί να είναι συνώνυμο της ανιδιοτελούς προσφοράς;
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει πυλώνα δημοκρατικής λειτουργίας, με κινητήρια δύναμη τη συμμετοχή των πολιτών και τη συλλογικότητα των αποφάσεων;
Είναι άραγε η Αυτοδιοίκηση ο χώρος που πρέπει να εξελίσσονται πολιτικές συνεργασιών που δεν θα επιβάλλονται από τα πάνω, ώστε να μένει ορθάνοιχτη η πόρτα για να μετατραπούν οι αναγκαίες προγραμματικές συγκλίσεις σε φθηνές συναλλαγές;
Υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν στην προγραμματική συνεργασία, τη συνέργεια και τη συμφωνία μέσα από το διάλογο και την συμμετοχή των πολιτών ;
Που πιστεύουν βαθιά στη συμμετοχική αυτοδιοίκηση; Ένα θεσμό που πρέπει και μπορεί να έχει πρωταγωνιστές τους πολίτες, στη γειτονιά, στα τοπικά συμβούλια, στις κοινότητες, στο Δήμο;
Που θέλουν τη διαβούλευση, τη λογοδοσία και τον έλεγχο να αποτελούν στοιχεία της καθημερινής λειτουργίας μιας δημοτικής αρχής, που πιστεύουν στη δύναμη της ενεργοποίησης της συμμετοχής του πολίτη;
Που επιζητούν την αλλαγή του σημερινού δημαρχοκεντρικού μοντέλου;
Που πιστεύουν ότι μόνο αν εμπιστευτούμε τον κάτοικό της πόλης, αν τον ακούσουμε, αν επικοινωνήσουμε μαζί του θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σα δημοτική αρχή στις πραγματικές του ανάγκες; Μόνο έτσι η υπόθεση του σχεδιασμού του μέλλοντος της πόλης μας θα γίνει υπόθεση των πολιτών και όχι των «ειδικών», των «γραφειοκρατών», των κλειστών κυκλωμάτων εξουσίας και τελικά των «ολίγων».
Φίλες και φίλοι,
Η αναζήτηση της κοινής προοπτικής της πόλης μας, δεν μπορεί να προσκρούει στις μικροφιλοδοξίες των προσώπων που τη διοικούν ούτε στο άγχος της προσωπικής τους καταξίωσης.
Η Λάρισα δεν μπορεί «να πάει στα αστέρια», όταν τα πρόσωπα που τη διοικούν αναλώνονται σε ανούσιες αλληλοκατηγορίες που φθάνουν στις δικαστικές αίθουσες.
Η λογοδοσία δεν μπορεί να είναι μια τυπική διαδικασία χωρίς αντίλογο και κριτική.
Ο έλεγχος δεν μπορεί να είναι απαγορευμένη διαδικασία που προσκρούει στις σκιές αδιαφάνειας που απλώνονται σε κάθε οικονομική συναλλαγή.
Οι υπάρχοντες θεσμοί διαβούλευσης δεν μπορούν να λειτουργούν με τη λογική μιας υποχρέωσης που πρέπει να τελειώσει.
Οι επιστημονικοί φορείς της πόλης δεν μπορεί να είναι «αντίπαλοι», αλλά συνεργάτες της δημοτικής αρχής.
Έχουμε ανάγκη μια μεγάλη συμμαχία των Λαρισαίων, πέρα από κόμματα, μόνο για τη Λάρισα!
Αλλά θέλουμε και κάποιον που μπορεί αυθεντικά να το εκφράσει.
Να τραβήξει μπροστά.
Να εμπνεύσει και να εγγυηθεί.
Να τιμήσει το συμβόλαιο τιμής που θα υπογράψουμε μαζί του:
Για συστράτευση σε έναν αγώνα απέναντι σε κατεστημένες λογικές.
Για αντίδραση απέναντι στο διχασμό που καλλιεργείται στην πόλη.
Για ενεργοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων της πόλης, που θέλουν να απελευθερώσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες.
Για να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της μετριότητας, της μιζέριας, της «κολλητοκρατίας», της αυταρέσκειας και των αυτοανακηρυγμένων αυθεντιών.
Για να φέρουμε τη γειτονιά και τη συνοικία στο επίκεντρο της πολιτικής.
Για να ασχοληθούμε με τα πραγματικά «πρέπει» και όχι με τις επιφανειακές πολιτικές.
Για να σχεδιάσουμε μαζί με ορίζοντα εικοσαετίας και όχι με στόχευση την επόμενη εκλογική διαδικασία.
Και θέλει γενναιότητα να βγεις μπροστά.
Να γίνεις στόχος.
Να διεκδικήσεις.
Να παλέψεις.
Να συγκρουστείς.
Να κερδίσεις.
Φίλες και φίλοι,
Η υποψηφιότητα του Παναγιώτη Γούλα είναι τιμή για τη Λάρισα.
Είναι κέρδος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι κέρδος γιατί ακριβώς μπορεί να εγγυηθεί όλα τα προηγούμενα.
Αν λοιπόν θέλουμε ένα Δήμαρχο:
Οραματιστή αλλά απόλυτα προσγειωμένο, γιατί γνωρίζει την πόλη και τις δυνατότητες της αλλά και τις αδυναμίες και τα «βαρίδια» που την τραβάνε πίσω.
Πολιτικοποιημένο και προοδευτικό αλλά ανεξάρτητο γιατί δεν αποτελεί προϊόν κανενός κομματικού σωλήνα. Άρα ανεξάρτητο και χωρίς δεσμεύσεις απέναντι στην κεντρική εξουσία αλλά και τα μικρά και μεγάλα τοπικά συμφέροντα.
Πετυχημένο αλλά όχι ευνοημένο.
Που αναζητά με πάθος τη συνεργασία αλλά μισεί τη συναλλαγή και αρνείται να γίνει διαχειρίσιμος.
Ρομαντικό αλλά όχι αιθεροβάμονα, γιατί ανάμεσα στο αναγκαίο και το εφικτό μπορεί να επιλέξει το πραγματοποιήσιμο που τα φέρνει πιο κοντά.
Άρα ρεαλιστή και όχι εραστή του ανέφικτου που χαϊδεύει τα αυτιά…
Και τελικά ειλικρινή, ίσως γιατί δεν έγινε Πρύτανης της πολιτικής αλλά του ΤΕΙ…
Τότε η υποψηφιότητα του Παναγιώτη Γούλα μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να κερδίσουμε κάτι που ίσως πολλές φορές αναζητήσαμε:
Μια επιλογή που δεν θα τη μετανιώσουμε….
Μια επιλογή για την οποία θα είμαστε όλες και όλοι περήφανοι.
