Η 26 Ιούνη, Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, βρίσκει την νεολαία μας μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα. Η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις κυριαρχούν, η εντατικοποίηση, οι χαμηλοί μισθοί και τα μεροκάματα είναι μερικά από αυτά. Απέναντι σε όλα αυτά το εκμεταλλευτικό σύστημα που τα παράγει, προβάλει ως διέξοδο στην νέα γενιά τα ναρκωτικά, την υιοθέτηση από την νέα γενιά της ναρκωκουλτoύρας ως τρόπου ζωής. Επιδιώκοντας να την θέσει στο περιθώριο, ακίνδυνη κι ανίκανη να αντιδράσει και να παλέψει για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα στην δουλειά , στην μόρφωση, στην υγεία, στον αθλητισμό-πολιτισμό.
Πολλά δάκρυα και συμπόνια θα μοιραστούν και αυτή την φορά από όλους εκείνους την κυβέρνηση , τα κόμματα που στηρίζουν την απάνθρωπη πολιτική του ευρωμονόδρομου και βάζουν εμπόδια στα δικαιώματα των νέων ανθρώπων στην σταθερή δουλειά, την μόρφωση , τον αθλητισμό, την υγεία, τον ελεύθερο χρόνο. Την ίδια στιγμή κάνουν ότι μπορούν για την απενοχοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, ανοίγοντας τον δρόμο για την νομιμοποίηση τους με την θεσμοθέτηση των Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης(ΧΕΧ), που οδηγεί τους χρήστες στο περιθώριο , με την απελευθέρωση τη καλλιέργειας της λεγόμενης φαρμακευτικής κάνναβης κα. Είναι χαρακτηριστικό της προσπάθειας αυτής πως το τελευταίο διάστημα και στην περιοχή μας δεχόμαστε καταιγισμό μηνυμάτων προβολής διαφόρων προιόντων κάνναβης, προσπαθώντας να μας πείσουν για τις ευεργετικές τους ιδιότητες, οργανώνονται συνέδρια για να αναδείξουν τις «επενδυτικές δυνατότητες» καλλιεργώντας συνολικά ένα κλίμα ανοχής γύρω από τα ναρκωτικά .
Ως ΕΚΝΛ έχουμε ξεκάθαρη θέση ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά . Δεν υπάρχει διαχωρισμός στα ναρκωτικά σε μαλακά και σκληρά. Η πάλη ενάντια στη ναρκωκουλτούρα αποτελεί για το εργατικό κίνημα αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει και αναπαράγει την εξαθλίωση. Η θέση απέναντι στα ναρκωτικά είναι μάχη ανάμεσα στην εργατική και στην αστική τάξη για το ποιος θα κερδίσει τη νεολαία, το μυαλό της.
Κόντρα στις Σειρήνες της δήθεν προοδευτικότητας και των αντιαπαγορευτικών φεστιβάλ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει δικαίωμα να αποκόψει το πρόβλημα των ναρκωτικών από την κοινωνική του διάσταση, δεν μπορεί να το αποκόψει από τις συνθήκες του εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε. Αποτελεί πλευρά της ταξικής πάλης.
Οι ρίζες του προβλήματος ακουμπούν στη βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία, στη φτώχεια, στην ανασφάλεια, στην απληρωσιά, στους μισθούς των 300-400 ευρώ, στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, στους απροσπέλαστους φραγμούς στη μόρφωση και στην υγεία, στην ανύπαρκτη πρόσβαση στον Αθλητισμό, στα κυρίαρχα αντιδραστικά πολιτιστικά πρότυπα και αξίες.
Η λύση βρίσκεται στη συμμετοχή των νέων στον αγώνα, όχι με τη φυγή μπροστά σε κάθε δυσκολία. Οι μεγαλοεργοδότες και οι κυβερνήσεις τους τρέμουν μπροστά στην ιδέα της οργανωμένης πάλης της νεολαίας, συνολικά του εργατικού κινήματος. Ο αγώνας ενάντια στη ναρκωκουλτούρα θα πρέπει να αποτελεί για τη νεολαία αγώνα ενάντια σε κάθε είδους συμβιβασμό, ενάντια σε κάθε είδους εξάρτηση. Θα πρέπει να είναι αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!
Παλεύουμε για τη δημιουργία ενός Δημόσιου και Ενιαίου Φορέα με επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό που θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της χώρας με υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης, έρευνας και αξιολόγησης.
Απαιτούμε να απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στους παραπάνω τομείς. Να στηριχθούν οι υπάρχουσες δομές πρόληψης – στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης – κοινωνικής επανένταξης, οι οποίες παρότι υποχρηματοδοτούνται είναι οι μόνες που έχουν σοβαρό έργο να επιδείξουν. Να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια διακίνησης “υποκατάστατων” μέσα από το σύστημα Υγείας. Να δοθεί βάρος στην πρόληψη με προτεραιότητα στην πρωτογενή πρόληψη. Να ενισχυθεί η δωρεάν αθλητική και πολιτιστική δραστηριότητα των νέων ανθρώπων.
