Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, συνεχίζουμε με μεγαλύτερη δύναμη, μαχητικότητα, αποφασιστικότητα την δράση μας για να μην ψηφίσει η κυβέρνηση το κατάπτυστο νομοσχέδιο, διεκδικώντας σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής.
Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, να συμβιβαστούμε με «τας υποδείξεις» του κεφαλαίου, των κυβερνήσεών του, των ανθρώπων του μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Στο δρόμο της πάλης θα βρεθούμε περισσότεροι εργάτες, περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες, περισσότεροι νέοι εργαζόμενοι μαζί με τους συνταξιούχους. Όλοι εμείς που πληρώνουμε τόσα χρόνια το βαρύ λογαριασμό της αντεργατικής πολιτικής.
Είμαστε βέβαιοι, ότι σε αυτόν το δρόμο, σε αυτόν τον αγώνα θα μπουν και θα σταθεροποιηθούν και όσοι σήμερα δυσκολεύονται να το κάνουν.
Όσοι ταλαντεύονται αν οι αγώνες μπορούν να δώσουν αποτελέσματα.
Όσοι κάτω από το βάρος της εργοδοτικής τρομοκρατίας δεν έχουν κάνει το βήμα, ενώ καταλαβαίνουν το χαρακτήρα της επίθεσης.
Όσοι διατηρούν ελπίδες ότι η αντεργατική επίθεση κάπου θα σταματήσει, ότι τα αντεργατικά μέτρα θα τελειώσουν.
Η επίθεση είναι διαρκής, θα συνεχιστεί. Για να έρθουν θετικά αποτελέσματα για τη ζωή μας, για το σήμερα και το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει να παλέψουμε σκληρά εμείς.
Συναδέλφισσες & συνάδελφοι,
Αντιλαϊκά μέτρα φορτωθήκαμε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντεργατικά μέτρα έχουμε και με την κυβέρνηση της ΝΔ. Τα αποτελέσματα γνωστά για μας τους εργάτες.
Κοινός παρανομαστής και πυλώνας στήριξης των κυβερνήσεων, για να φέρουν σε πέρας τις παραγγελιές των βιομηχάνων, των μεγαλοκαρχαριών, του κεφαλαίου συνολικά, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αυτοί έχουν συγκεκριμένη δουλειά εδώ και δεκαετίες.
Ως άνθρωποι της εργοδοσίας στηρίζουν με όλους τους τρόπους τις εκάστοτε αντεργατικές κυβερνήσεις.
Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον απεργοκτόνο νόμο «παίξαν τα ρέστα τους», δείχνοντας ότι δε σταματάνε πουθενά.
Με την κυβέρνηση της ΝΔ, που συνεχίζει την αντεργατική επίθεση, τα ίδια κάνουν. Αυτά που περιλαμβάνει το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, για έλεγχο των συνδικάτων και του περιεχομένου των αγώνων, για κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και μεγαλύτερη συμπίεση των μισθών, είναι δικές τους δημόσια διατυπωμένες προτάσεις, που έχουν συμφωνηθεί με τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου.
Γιατί; Για να στηριχτεί πάση θυσία η υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής και να τους δώσει η κυβέρνηση ως αντάλλαγμα την παραμονή τους, με νοθεία, ΜΑΤ και βία, στις παχυλά αμειβόμενες καρέκλες τους.
Συναδέλφισσες & συνάδελφοι,
Το λεγόμενο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ είναι πέρα για πέρα αντεργατικό. Δεν έχει κάποια θετικά και κάποια αρνητικά, όπως λένε.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πέρσι τον Αύγουστο, μιλούσε για «δίκαιη» ανάπτυξη.
Η σημερινή κυβέρνηση, αφού παρέλαβε τη «δίκαιη» ανάπτυξη των προηγούμενων, δηλώνει ότι η δική της ανάπτυξη θα είναι «για όλους».
Ούτε δίκαιη μπορεί να είναι μια τέτοια ανάπτυξη, ούτε για όλους. Ανάπτυξη για τους λίγους είναι, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η ανάπτυξή τους μας έχει χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με μεροκάματα πείνας. Δίπλα σε όλα αυτά που ζούμε από πρώτο χέρι, τώρα θέλουν να εξασφαλίσουν ότι τα μεροκάματα όχι μόνο θα παραμείνουν καθηλωμένα, αλλά με κάθε τρόπο θα μειώνονται:
Με γενίκευση της μισής δουλειάς.
Με χτύπημα του σταθερού χρόνου εργασίας.
Με ακόμη περισσότερο χτύπημα του κατώτερου και μέσου μισθού.
Με απαλλαγή των εργοδοτών που δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία ρίχνοντας την ευθύνη στους εργαζόμενους που θα μένουν ανασφάλιστοι.
Με μονιμοποίηση στα ελάχιστα για μισθούς και μεροκάματα, μέσω των περιβόητων «εξαιρέσεων» εφαρμογής των όποιων συλλογικών συμβάσεων υπογράφουν. Και εφόσον ξεπεράσουν τα εμπόδια, που ήδη υπάρχουν στο νομοθετικό πλαίσιο, για να εξασφαλίζουν στην εργοδοσία ότι ακόμη κι αν υπογράψει μια σύμβαση να έχει τον τρόπο να μην την εφαρμόσει επικαλούμενη το νόμο.
Είναι εξοργιστικό, να ισχυρίζονται ότι οι εξαιρέσεις της εφαρμογής των συμβάσεων θα αφορούν κάποιες εταιρίες που βρίσκονται στο στάδιο της πτώχευσης ή λίγο πριν την πτώχευση.
Μα, αυτός ακριβώς ήταν ο βασικός λόγος που χτυπήθηκαν οι ΣΣΕ, που μειώθηκαν οι μισθοί τα προηγούμενα χρόνια. Πήγαινε ο βιομήχανος και έλεγε «μείωση μισθών για να μην πτωχεύσω», μείωνε τους μισθούς, εξασφάλιζε τα κέρδη του και οι εργάτες μάζευαν τις πληγές και τα κομμάτια τους.
Οι «εξαιρέσεις», που θέλουν να νομοθετήσουν, είναι το εργαλείο για να χτυπηθούν παραπέρα μισθοί και δικαιώματα, το σύνολο των όρων δουλειάς.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι η μεγαλοεργοδοσία διεκδικεί τώρα, αυτή τη στιγμή, εκτός όλων των άλλων, την κατάργηση των τριετιών. Είναι και αυτό μια απόδειξη ότι έχουν βάλει στο στόχαστρο τα πάντα.
Για ποιούς γίνονται όλα αυτά;
Ποιόν συμφέρουν;
Δεν είναι για το δικό μας όφελος ούτε οι συμφωνίες με τα αμερικανοΝΑΤΟικά γεράκια, που κλείνει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση και μας φέρνουν μπροστά σε νέους κινδύνους, ούτε οι συμφωνίες με την ΕΕ, που κλείσαν οι προηγούμενοι και τηρούν μέχρι κεραίας και οι τωρινοί κυβερνώντες.
Εμείς, οι εργαζόμενοι, βλέπουμε να πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα και οι κίνδυνοι. Βλέπουμε το αίσχος των «hot spots», τους καμένους στη Μόρια, τους πνιγμένους στο Αιγαίο, τους κυβερνώντες να μας λένε ότι θα συνεχίσουν από κει που σταμάτησαν οι προηγούμενοι, ότι θα μας μπουκώσουν με «ανάπτυξη για όλους».
Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το προσφυγικό είναι αντιδραστικά. Ενισχύουν την καταστολή και τον εγκλωβισμό των προσφύγων. Είναι βέβαιο ότι θα οξύνουν το πρόβλημα.
Κρύβουν βέβαια ότι αυτά συμβαίνουν με τους πολέμους και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων στις χώρες από τους ιμπεριαλιστές.
Τα σωματεία των εργατών πρέπει να σταθούν δίπλα στους πρόσφυγες. Να δυναμώσει ο αγώνας και το διεκδικητικό πλαίσιο Ελλήνων, προσφύγων και μεταναστών. Αυτό που βιώνουν οι πρόσφυγες με την πολιτική που εφαρμόζεται είναι μια ακόμη πλευρά της επίθεσης που δέχονται συνολικά οι εργάτες.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Για να μας πουν, αυτοί που διαφημίζουν την «ανάπτυξη για όλους», μήπως εννοούν ότι είναι «δίκαιη» και «για όλους» λόγω της ακαριαίας παρέμβασης της κυβέρνησης, να συνδράμει όσους επιχειρηματίες βρεθούν μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση, όπως τώρα με το κανόνι της «Thomas Cook»; Αυτό εννοούν; Μέτρα για τους μεγαλοξενοδόχους και για τους εργαζόμενους «δεν τρέχει τίποτα»;
Σήμερα, υπάρχει μεγάλη πείρα. Κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί. Κανένας δεν πρέπει να έχει αυταπάτες και ψεύτικες προσδοκίες.
Οι ρυθμίσεις που προωθούνται για τα συνδικάτα και το δικαίωμα της απεργίας φανερώνουν ότι παίρνονται μέτρα καταστολής γιατί η αντεργατική πολιτική και επίθεση συνεχίζεται αμείωτη.
Με το ηλεκτρονικό φακέλωμα, το χτύπημα της απεργίας, δεν επιδιώκουν απλά να μπλοκάρουν τη λειτουργία των συνδικάτων και τους αγώνες.
Θέλουν να ελέγξουν το περιεχόμενο των αγώνων και τη λειτουργία των συνδικάτων στα πλαίσια και τα ραβασάκια που θα στέλνει ο ΣΕΒ. Δηλαδή, να φτιάξουν συνδικάτα όπως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Να στηρίζουν το παραμύθι της «ανάπτυξης για όλους».
Να συμφωνούν στο τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και την προσαρμογή στις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας.
«Ό,τι σφυρίζει» ο βιομήχανος να βρίσκει το χειροκρότημα των συνδικάτων και των εργαζομένων.
Θέλουν να μη σκέφτονται και να παλεύουν οι εργάτες, ότι μπορούν με τον πλούτο που παράγουν να ζήσουν καλύτερα και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους.
Τα μέτρα καταστολής που παίρνουν στοχεύουν να πείσουν τους εργάτες, με την απειλή και το φόβο, να υποταχτούν στη σημερινή βαρβαρότητα.
Αλλά υπάρχει ακόμη μια απόδειξη που δείχνει ότι η αντεργατική πολιτική θα συνεχιστεί αμείωτη. Η αντικομουνιστική υστερία, που εκδηλώνεται εντός και εκτός της χώρας, βοηθάει τον καθένα να καταλάβει τι έρχεται στην συνέχεια.
Δεν είναι τυχαίο, ότι οι άνθρωποι της εργοδοσίας, η συνδικαλιστική μαφία, ξυπνάει και κοιμάται με τον αντικομουνισμό στο στόμα. Ούτε ότι τα αστικά κόμματα δε χάνουν ευκαιρία να χύσουν το δηλητήριο του αντικομουνισμού. Ούτε τυχαία είναι τα ψηφίσματα της ΕΕ που συνυπογράφουν φιλελεύθεροι, κεντρώοι, ψευτοαριστεροί, παραχαράσσοντας την Ιστορία των λαών και εξισώνοντας το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό.
Έτσι τους βολεύει για να κάνουν τη δουλειά τους. Να χτυπήσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα συνολικά.
Η ιστορική πείρα δείχνει ότι ο αντικομουνισμός είναι η προετοιμασία των δυνάμεων του κεφαλαίου για το συνολικό χτύπημα των εργατών. Αυτό το στοιχείο πρέπει να το υπολογίσει σοβαρά ο καθένας και η καθεμιά.
Δε συμβιβαζόμαστε. Δεν καταθέτουμε τα όπλα του αγώνα.
Με την πάλη μας θα επιβάλλουμε το δίκιο μας.
Έχουμε μπροστά μας δρόμο, αρκετές δυσκολίες και εμπόδια να προσπεράσουμε. Θα τα καταφέρουμε.
